Volg jouw innerlijke autoriteit

We worden momenteel enorm uitgedaagd om onze eigen innerlijke autoriteit te volgen. Ik wel althans….
Dat is best lastig, want dat hebben we allemaal niet geleerd. We hebben niet geleerd wie we zelf zijn en om te luisteren naar onze diepste zielsverlangen, laat staan daarnaar te handelen. We hebben vanaf jongs af aan vooral geleerd hoe je je staande kunt houden in een maatschappij. Gestudeerd, een goede baan, een huis een gezin, lekker op vakantie kunnen, dan heb je het goed gedaan in het leven.

Het heeft ons veel gebracht, alleen blijven we zitten met vragen als:

• Wie ben ik?
• Wat past bij mij?
• Wat zijn mijn diepste zielsverlangens?
• Wat maakt mij echt gelukkig?
• Wat is mijn waarheid?

De antwoorden op deze vragen zijn niet in je hoofd te vinden.

Ze vragen om dieper te kijken, dieper te voelen en hier vervolgens ook verantwoordelijkheid voor te nemen. Dit gaat voor mij over elke keer weer echt trouw zijn aan mijzelf en mezelf niet verlaten. Corona heeft mij dit op een diepere laag laten voelen. Nu eerst even terug in de tijd.

Ooit vroeg moeder Ayahuasca tijdens een innerlijke reis aan mij: ‘Karen, wat wil jij in het leven? Zeg het maar, want ik kan jou alles geven in dit leven’. Wauw, ik voelde me als een kind in de snoepwinkel, ik mocht alles wensen. Ik kwam eerst met allerlei zaken zoals genoemd in de eerste alinea: wensen gerelateerd aan werk, maatschappij, buitenkant zeg maar. Moeder Ayahuasca liet mij diep in mijn lijf voelen hoe het was als deze wens vervuld zou zijn. Het gaf geen enkele zingeving op diepe lagen. En toen kwam het binnen: ik wil voelen en mijn gevoel uitspreken. Ze liet me voelen, hoe dat was: wauw het was hemel op aarde. Ik wist wat ik wilde en hoe simpel kon het zijn: voelen en mijn gevoel uitspreken. Ik was zo blij als een kind.

In de praktijk is dit soms ook hard werken. Telkens als er iets geraakt wordt in mij ga ik weer naar binnen en voelen.

Klopt dit voor mij? Wat is mijn waarheid? Wat raakt dit in mij aan? Welke projecties lopen er? Wil ik mij hierover uitspreken?

In dat laatste werd ik enorm getriggerd door Corona. Van tijd tot tijd word ik diep geraakt door alles wat er gaande is in de wereld. Alle gevoelens kwamen en komen voorbij: onrechtvaardigheid, machteloosheid, angst, verdriet. Soms pittige spiegels! Het is fijn te ervaren dat ik dit niet alleen hoef te doen en kan uitreiken naar mensen die mij begeleiden in diepere lagen.

Tot zover het eerste deel van mijn zielsverlangen: voelen. Wat betreft het tweede deel: het uitspreken, ik ben me gaan inhouden. Ik heb toch een afwijkende mening over de maatregelen en het is een onderwerp dat snel polariseert, dus ik negeerde mijn diepe behoefte om me wel uit te spreken. Ik liet me weerhouden door allerlei angsten en opmerkingen van anderen:

• De angst om afgewezen te worden op mijn afwijkende mening.
• Ik moet me niet politiek uitlaten, want dat is niet goed voor mijn bedrijf (haken mensen op af).
• “Je moet je laten nakijken.”
• “Ik vind het ongezond hoe het je bezighoudt.”
• “Je doet het niet voor jezelf, je doet het voor een ander.”

Dat wat we onderdrukken in onszelf, wordt alleen maar sterker, dus de overtuiger met bijbehorende felheid kwamen in mij naar boven en ook daar had ik nog oordeel op. Met mijn afwijkende mening, felheid en vurigheid zorgde ik vroeger regelmatig voor ongemak en ik ben me al jong gaan inhouden. Bang om teveel te zijn en niet kunnen omgaan met het ongemak dat ik in mijn ogen veroorzaakte bij de ander. Vanuit dit oude patroon van inhouden blokkeerde ik echter ook mijn levensenergie. Het vuur in ons zorgt dat we ons levend voelen en laat zich niet tegenhouden.

Totdat mijn coach in een sessie zei: ‘Mag je ook vurig zijn? Mag jij fel zijn als iets je aan het hart gaat? Er is ook nogal wat gaande, dus laat je horen, als jij die roep voelt. Negeer die krachten in jou niet. Alles moet geleefd worden en als anderen schrikken van jouw vurigheid of het raakt iets anders aan, kun je het daarover hebben, maar ga je niet inhouden’.

Wauw, wat een bevrijding daarna: ik mag echt gewoon zijn wie ik ben. Met mijn felheid, uitgesprokenheid, afwijkende mening. Met alles!! Ik ben helemaal welkom. Gewoon delen, uitspreken, reageren omdat ik voel dat ik dat wil doen. Wat een ander daarvan vindt is totaal onbelangrijk. Wat een vrijheid

Voor mij is mezelf uitspreken een belangrijk deel van mijn zielepad. Soms gaat dat goed, soms niet. Ik ben aan het oefenen en aan het leren. Ook voor mijn leerproces zacht zijn, is een belangrijk onderdeel daarvan.

Dit alles is mijn waarheid, niet de ultieme waarheid. Door dat laatste laten we ons vaak weerhouden om onze eigen waarheid te gaan leven en te vertrouwen op onze innerlijke autoriteit: “zie ik het wel goed? Is het wel echt zo? De meeste mensen zien het toch anders, dus mijn gevoel zal wel niet kloppen.”

Christina von Dreien zegt zo mooi in haar boek: ‘bewustzijn schept vrede, het gaat niet om het vinden van de ultieme waarheid, maar om het vinden van onze persoonlijke waarheid’.

Het gaat om jouw waarheid en dat je die gewoon mag leven hier op aarde. Je bent er zo welkom mee.

Deze blog is geschreven door Karen Frank